🐢 Rtęć Cena Za Kg

„Żywe srebro” to nietypowy metal – jako jedyny ma formę ciekłą w pokojowej temperaturze, ale może też występować w postaci oparów. Jednocześnie rtęć to także pierwiastek, który w środowisku występuje powszechnie, ponieważ jest m.in. składnikiem skał pokrywy ziemskiej - człowiek od zarania dziejów styka się z nią za pośrednictwem powietrza, wody i gleby. Średnie wej za 36 lat, zaś gazu ziemnego za 58 lat. Im bliżej prognozowanych granic, tym wyższa cena surowców, co będzie się wiązać z kryzysem gospodarczym i konfliktami politycznymi i zbrojnymi. Náprava brzdená 850 kg 1150 mm KNOTT, Náprava brzdená 850 kg 1150 mm KNOTT Prihlásenie Registrácia Nákupný košík. O firme Rtęć: ciągłe zagrożenie dla środowiska i zdrowia ludzi. Wiele osób nadal kojarzy rtęć z termometrami, a większość wie również, że jest ona toksyczna. Ze względu na swoją toksyczność, rtęć jest wycofywana z produktów w Europie, ale nadal krąży w dużych ilościach w powietrzu, wodzie, glebie i ekosystemach. Czy rtęć termometrów, barometrów, prostowników, pomp dyfuzyjnych), do produkcji lamp jarzeniowych; elektrody rtęciowe są używane w elektrochemii, w przemyśle chemicznym i metalurgicznym stosuje się katody rtęciowe; rtęć wykorzystuje się także do amalgamacji złota oraz w syntezie związków organicznych jako katalizator. Ile kosztuje rtęć? Ilość [szt.] Cena netto [PLN/szt.] 1+ 239.38 2 Ekspozycja na rtęć lub innych toksycznych związków chemicznych występujących pestycydów może spowodować zwiększone wytwarzanie śliny w jamie ustnej. Die Exposition gegenüber Quecksilber oder andere giftige Chemikalien in Pestiziden kann auch eine erhöhte Produktion von Speichel im Mund verursachen. Czy to rtęć odpowiada za zatrucie Odry? Co ustalili Niemcy? "Analizy wykazały wartości rtęci, które mieszczą się w tolerancji ekologicznej" Gdzie kupić Red Liquid Mercury? LegitChemicals jest jedną z praw i firm posiadających certyfikat ISO, które produkują wysokiej jakości czerwoną płynną rtęć. Zapewniamy dostarczanie rtęci w rozsądnej cenie na rynku i nigdy nie idziemy na kompromis w kwestii jakości. Dlatego możesz śmiało kup czerwoną płynną rtęć online anytime. • Priključek za odsesovanje Ø 35/41 mm Tehnične specifikacije: • Brusno kolo-Ø: 125 mm • Navor: 5 Nm • Št. vrtljajev brez obremenitve: 3800 - 8200 /min • Moč motorja: 1900 W • Izhodna moč: 1240 W • Št. vrtljajev pri obremenitvi: 6800 /min • Navoj gredi: M 14 • Teža brez omeržnega kabla: 3.5 kg • Dolžina kabla: 4 m Uważam to za osobisty sukces, jak również sukces na rzecz Grupy Socjalistycznej w Parlamencie Europejskim, że zakaz wywozu obejmuje [] również chlorek rtęci, biorąc pod uwagę to, ż e rtęć m o żn a łatwo przetworzyć na kalomel, zaś koszt ponownego przetworzeni a n a rtęć j e st minimalny. Kilogramov za Ton. Pretvarjanje med enot (kg → t) ali glej tabelo za pretvorbo. Pred uporabo orodja za pretvorbo ali podatkov, morate preveriti pravilnost organ. Rtęć CAS 7439-97-6 GR do analizy i do polarografii EMSURE® - Find MSDS or SDS, a COA, data sheets and more information. PEDwOX. Podróżowaniem samolotem staję się najpopularniejszym środkiem transportu na świecie. Ceny biletów lotniczych spadają, komfort podróży wzrasta, jedyną uciążliwą kwestią od dawna jest odpowiednie spakowanie bagażu podręcznego oraz rejestrowanego. Należy pamiętać o odpowiedniej wadze, wymiarach, a także rzeczach, które możemy przewieźć. Każda linia lotnicza ustala indywidualne co można zabrać do bagażu rejestrowanego. W wielu przypadkach bagaż rejestrowany jest jedynym sposobem na przewiezienie rzeczy, których nie możemy przewozić w kabinie pasażerskiej. W tym artykule przedstawiamy najważniejsze informacje na temat bagażu rejestrowanego w popularnych liniach lotniczych – Ryanair, Wizzair oraz PLL LOT. Bagaż rejestrowany Ryanair wymiary, waga i cenaWymiary, waga i opłaty za bagaż rejestrowany w WizzairWymiary i cena bagażu rejestrowanego – LOTCzy bagaż rejestrowany jest sprawdzany? Każdy przewoźnik ustala indywidualnie cenę, wagę oraz wymiary bagażu rejestrowanego, jaki można przewieźć ich liniami lotniczymi. W przypadku Ryanair cena bagażu rejestrowanego nie jest wliczona w cenę zakupu biletu lotniczego. Jeśli zdecydujemy się na wybór bagażu rejestrowanego musimy liczyć się z dodatkowymi kosztami, które uzależnionego są od okresu, w jakim planujemy podróż. maksymalne wymiary limit wagowy liczba sztuk mały bagaż rejestrowany 55 x 40 x 20 cm 10 kg 1 standardowy bagaż rejestrowany 81 x 119 x 119 cm 20 kg 1 Ryanair dopuszcza przewożenie sprzętu ułatwiającego poruszanie się nieodpłatnie bez ograniczenia wagi oraz wymiarów. Pamiętaj: W trosce o bezpieczeństwo podczas lotu przewoźnik Ryanair nie przyjmie bagażu, który przekracza wagę powyżej 32 kg oraz posiada wymiary większe niż dopuszczalne 81 cm wysokości, 119 cm szerokości i 119 cm głębokości. Cena nadania małego bagażu rejestrowanego wynosi około 10-12 euro (43-52 zł), natomiast opłaty w przypadku standardowego bagażu do 20 kg to koszt około 110-180 zł. Jeśli przekroczymy limit wagowy i nasz bagaż rejestrowany będzie ważył ponad 20 kg, za każdy dodatkowy kilogram przyjdzie nam zapłacić dodatkowo 11 euro (47 zł) za każdy kilogram nadbagażu. Wymiary, waga i opłaty za bagaż rejestrowany w Wizzair W przypadku linii lotniczej Wizzair, cena bagażu rejestrowanego nie jest wliczona w cenę biletu. Kwota, którą przyjdzie nam zapłacić uzależniona jest od wagi, trasy oraz sezonu, w jakim planujemy lot samolotem linii Wizzair. maksymalne wymiary limit wagowy liczba sztuk mały bagaż rejestrowany 149,9 x 119,4x 171,5 cm 10 kg 6 standardowy bagaż rejestrowany 149,9 x 119,4x 171,5 cm 20 kg 6 duży bagaż rejestrowany 149,9 x 119,4x 171,5 cm 32 kg 6 Jeśli zdecydujemy się nadać bagaż rejestrowany należy pamiętać, że jest on dodatkowo płatny. Zadbajmy także o odpowiednie zabezpieczenie bagażu. W przypadku bagażu rejestrowanego do 10 kg cena wynosi około 30 – 53 zł, standardowy bagaż z limitem wagowym do 20 kg to koszt od 62 do 311 zł. Najdroższym wyborem będzie bagaż rejestrowany do 32 kg, opłaty będą wynosić w przybliżeniu od 84 do 382 zł. Najlepszą opcją będzie zakup bagażu rejestrowanego przez internet podczas zamawiania biletów lotniczych. Jeśli zapomnimy wykupić tej opcji przez internet, koszt nadania bagażu rejestrowanego na lotnisku jest znacznie wyższy i może przekraczać nawet 120 euro. W przypadku gdy nasz bagaż będzie posiadał więcej kilogramów niż dopuszczalny limit, za każdy dodatkowy kilogram przyjdzie nam zapłacić 10 euro na lotnisku. Wymiary i cena bagażu rejestrowanego – LOT Podczas planowania podróży warto sprawdzić na oficjalnej stronie przewoźnika informacje na temat bagażu rejestrowanego oraz podręcznego, jaki możemy posiadać przy sobie. W przypadku linii lotniczych PLL LOT wymiary bagażu rejestrowanego są takie same, zmienna jest natomiast waga oraz liczba sztuk, jakie możemy nadać. LOT w swojej ofercie posiada obniżoną ofertę cenową na pierwszą sztukę bagażu rejestrowanego, który możemy dokupić w dowolnym momencie przed wylotem – koszt takiego bagażu to 110 zł / 25 EUR / 30 USD. Klasa W cenie biletu maksymalne wymiary limit wagowy liczba sztuk LOT Economy Simple NIE – – 0 LOT Economy Saver TAK 158 x 158 x 158 cm 23 kg 1-2 (zależne od kierunku) LOT Economy Class (Standard/Flex) TAK 158 x 158 x 158 cm 23 kg 1-2 (zależne od kierunku) LOT Premium Economy TAK 158 x 158 x 158 cm 23 kg 2 LOT BusinessClass TAK 158 x 158 x 158 cm 32 kg 3 W przypadku przekroczenia dopuszczalnych limitów (sztuk, wagi oraz wymiarów bagażu) pobrana zostanie dodatkowa opłata za nadbagaż z aktualnie obowiązującym cennikiem na stronie przewoźnika LOT. Dodatkowa sztuka bagażu rejestrowanego, która nie jest wliczona w cenę biletu będzie nas kosztować w przypadku lotu krajowego od 195 zł do 540 zł do kwoty tej należy doliczyć podatek VAT w wysokości 8%. W przypadku lotu międzynarodowego za dodatkowy bagaż zapłacimy od 325 zł do 930 zł. Najwięcej kosztować będzie nas dodatkowa sztuka bagażu rejestrowanego podczas lotu międzykontynentalnego cena zaczyna się od 500 zł, a może nawet wynieść 1400 zł. Kwota dodatkowego bagażu zależna jest od jego wagi. Bagaż ponadwymiarowy – przekroczenie wagi lub wymiarów bagażu wliczonego w cenę lot krajowy – od 195 zł do 370 zł (plus podatek VAT 8%) lot międzynarodowy – od 325 zł do 630 zł lot międzykontynentalny – od 500 zł do 955 zł. Czy bagaż rejestrowany jest sprawdzany? Każdy bagaż rejestrowany, który nadajemy na lotnisku podczas odprawy, przechodzi dokładną kontrolę przed trafieniem na pokład samolotu. W przypadku bagażu rejestrowanego możemy w nim umieścić znacznie więcej rzeczy niż w przypadku bagażu podręcznego, który możemy mieć przy sobie podczas lotu. Kontrola bagażu odbywa się przez specjalne urządzenia, które mają za zadanie wykrycie czy w naszym bagażu nie są transportowane materiały wybuchowe, narkotyki oraz substancje zakazane takie jak: płyn do zapalniczek, farba w areozolu, płynne bateria elektryczne, rtęć, chlor, materiały zakaźne. Dozwolone jest natomiast przewożenie alkoholu w bagażu rejestrowanym na terenie Unii Europejskiej limit wynosi 10 litrów wódki, 90 litrów wina oraz 110 litrów piwa na jednego pasażera. Poza terenem Unii Europejskiej limity te są znacznie niższe: 1 litr wódki, 4 litry wina lub 16 litrów piwa. Spożywanie ryb jest rekomendowane przez wszystkie instytuty żywieniowe – ryby to doskonałe źródło kwasów omega-3. Jednak z badań wynika, że ryby mogą zawierać trujące dla nas substancje, takie jak rtęć, ołów i dioksyny – na szczęście nie dotyczy to wszystkich gatunków. Które ryby zawierają toksyczne substancje, a które gatunki ryb są ich pozbawione – a więc w 100% zdrowe? Sprawdzamy. Ryby w codziennej diecie a zdrowie Ryby mają cenne właściwości, dzięki którym ich regularne spożywanie poprawia wzrok, wspomaga rozwój płodu, poprawia zdolności umysłowe, wspomaga procesy przeciwzapalne oraz redukuje ryzyko chorób układu krążenia. Ryby to także naturalny antydepresant. Jakie dokładnie składniki znajdziemy w rybach i na co konkretnie będą one działać? Ryby to źródło rozpuszczalnych w tłuszczach witamin: A oraz E. Obie te witaminy bardzo korzystnie wpływają na skóry, włosy i paznokcie. W rybach znajdziemy też ważną dla naszego organizmu witaminę D, której niemal każdy w naszym klimacie ma niedobór. Witamina D odpowiada za zdrowe kości i stawy. Ponadto ryby są bogatym źródłem witamin z grupy B, które chronią przed nowotworami i mają niebagatelny wpływ na prawidłowy wzrost dzieci. Witaminy B słyną także z korzystnego działania na układ nerwowy, pozwalając zachować równowagę psychiczną. Poza witaminami, ryby są bogate w składniki mineralne, zwłaszcza fosfor, sód, potas magnez, cynk, miedź, selen, jod i fluor. Największym jednak atutem ryb jest wysoka zawartość zdrowych wielonienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3, których nasz organizm nie jest w stanie sam wyprodukować – a są niezbędne dla naszego układu odpornościowego czy krążenia (odpowiadają za łagodzenie stanów zapalnych, zapobiegają miażdżycy i innym chorobom sercowo-naczyniowym). W kwasy omega-3 bogate są zwłaszcza ryby, które pochodzą z zimnym mórz – z mórz północnych. W takich rybach znajdziemy też duże ilości pożądanego kwasy EPA (eikozopentaenowego), natomiast w rybach z mórz południowych – duże ilości równie pożądanego kwasu DHA (dekozaheksaenowego). Warto również wiedzieć, że ryby, które rozwijają się w środowisku naturalnym, a nie w sztucznie zorganizowanej hodowli, zawierają więcej kwasów omega-3. Polacy jedzą za mało ryb Według danych statystycznych, Polak zjada rocznie zaledwie 13 kg. Dla porównania, Portugalczycy zjadają średnio aż 55 kg, a Litwini – 45 kg. Gdy już sięgamy po ryby, wybieramy mintaja, śledzia, dorsza, łososia albo makrelę. Według danych z CBOS, zaledwie 37% wszystkich Polaków spożywa rocznie wystarczająco duże ilości ryb. Czy wynika to ze strachu przed rtęcią, ołowiem albo dioksynami w rybach – o czym słyszymy w mediach od kilku lat? Toksyczne dioksyny w rybach Ryby z jednej strony są ważnym składnikiem zdrowej, zbilansowanej diety. Znajdują się w piramidzie żywienia, a także we wszelkich poradnikach dotyczących zdrowego odżywienia. Z drugiej jednak strony media donoszą o toksycznych substancjach, jakie mogą znajdować się w rybach. Przykładowo, szwedzka organizacja zajmująca się żywnością ostrzegała nie tak dawno kobiety w ciąży i dzieci przed jedzeniem bałtyckich śledzi. Placówka ta informowała wówczas, że w śledziach tych, a także w bałtyckim łososiu, znajdują się duże ilości toksycznych dioksyn oraz polichlorowanych bifenyli (PCB). Dioksyny – to wspólna nazwa dla związków z grupy chlorowanych węglowodorów aromatycznych. Najpopularniejszą toksyną jest TCDD, która jest bardzo silną trucizną, stosowaną jako broń chemiczna. Na ogół szkodliwe działanie wszystkich dioksyn polega na zakłócaniu wydzielania hormonów sterydowych, co zmniejsza płodność, zwiększa ryzyko niedotrzymania ciąży, a nawet prowadzi do bezpłodności. Dioksyny mogą też zaburzać proces repliki kodu genetycznego. Polichlorowane bifenyle (PCB) – to substancje, które uważane są za silnie rakotwórcze. Powodują ponadto uszkodzenia płodu oraz zmniejszają zdolności rozrodcze. W latach 60-70. ubiegłego wieku były stosowane jako uszczelnienie szyb termicznych. Dodawano jest także do lakierów podłogowych i farb. Jak widać, substancje te są bardzo groźne, zwłaszcza dla rozwijającego się płodu w łonie matki. Jak podawała wówczas szwedzka Agencja ds. Żywności, substancje te bardzo negatywnie wpływają także na układ odpornościowy oraz nerwowy. Niestety dioksyny i PCB to substancje powstające w wyniku skażenia przemysłowego i są obecne w środowisku w coraz to większych ilościach. Zawartość rtęci w rybie zależy od jej wielkości W rybach znajduje się także rtęć – ale oczywiście nie we wszystkich i nie w jednakowych ilościach. Okazuje się, że im większa ryba – tym więcej akumuluje metylortęci. Do najbardziej toksycznych ryb i drapieżników pod tym względem należą rekiny, mieczniki i większe tuńczyki. Badania pokazują także, że ryby mięsożerne mają więcej rtęci niż ryby roślinożerne. A ile więc rtęci możemy spożywać – czyli jaka jest granica tolerancji? Maksymalna dawka rtęci, która nie wywołuje objawów chorobowych, wynosi 0,005 mg/kg masy ciała na tydzień. Jakie objawy wystąpią, gdy dojdzie do zatrucia rtęcią? Pojawia się drętwienie i mrowienie kończyn oraz ust – może wystąpić nawet kilka miesięcy po zatruciu. W poważniejszych przypadkach odnotowuje się utratę koordynacji ruchów, upośledzenie mówienia, utratę słuchu, pogorszenie pola widzenia. W przypadku niemowląt objawy są bardzo podobne do porażenia mózgowego. Które ryby są bezpieczne – także dla kobiet w ciąży? Naukowcy uważają, że dość niską zawartość rtęci w stosunku do wartości dopuszczalnych, mają ryby bałtyckie i hodowlane trafiające na polski rynek. Jednak jak wcześniej zauważyliśmy, ryby bałtyckie, takie jak śledzie i łosoś, niestety są pełne dioksyn i PCB – dlatego te dwa gatunki pochodzenia bałtyckiego należy wykluczyć z diety. Bardzo wysokie zawartości toksyn (zwłaszcza ołowiu) mają także popularne ryby, takie jak panga i tilapia. Panga jest szczególnie krytykowana nie tylko za zawartość toksyn, ale i za słabe pochodzenie (zanieczyszczony Mekong), hormonalne zastrzyki, pasze naszpikowane antybiotykami itd. Badacze podają także kilka innych gatunków, których powinniśmy się wystrzegać: najwięcej rtęci z ryb powszechnie spożywanych w Polsce mają także maślany, okonie, węgorze, dorsze i płocie. Najbezpieczniejszymi z kolei gatunkami – zawierającymi najmniej toksycznych substancji – są: sardynki, mintaj, sola, stornia z rodziny flądrowatych, pstrąg, karp, świeży łosoś (ale nie ten pochodzący z mocno zanieczyszczonych wód Bałtyku, tylko z np. łosoś dziki z Alaski). Według ekspertów najzdrowsze ryby są z Pacyfiku i Oceanu Atlantyckiego oraz z morza Północnego - te zwykle nadają się do spożywania w codziennej diecie kobiety w ciąży. A co z łososiem? Na łososiu prasa nie pozostawia suchej nitki. Z jednej strony słusznie, ale jest tez druga strona medalu. Łosoś hodowlany norweski lub szkocki, zawierają bardzo wysokie stężenia dioksyn. Przy tym mają niską zawartość kwasów omega-3, więc zalety giną pod ciężarek wady, jaką jest wysoka zawartość toksycznych substancji. Drugą stroną medalu jest łosoś hodowany na Alasce – łosoś dziki, który jest bogaty w kwasy omega-3, a przy tym nie jest toksyczny. Podsumowanie: które ryby warto jeść, a których unikać? Mniej łososia (norweskiego i szkockiego) i śledzi, a więcej pstrągów – takie hasło można zastosować przy wyborze ryb do codziennej diety. Mimo, że łosoś czy śledź (a także szprot) mają ogromne ilości korzystnych kwasów omega-3 oraz witaminy D3, posiadają także najwyższe zawartości toksycznych dioksyn i PCB spośród wszystkich przebadanych w Polsce gatunków ryb! Dlatego te gatunki ryb powinniśmy raczej omijać, a wybierać np. pstrąga hodowlanego, który wypada doskonale we wszystkich badaniach. Warto również sięgać po łososia dzikiego z Alaski, dorsze, mintaje, sole. Smażenie, pieczenie czy duszenie, czyli jak przyrządzić ryby? Aby ryby rzeczywiście przyniosły nam korzyści i dostarczyły wartościowych substancji, powinny być poddane odpowiedniej obróbce, podczas której nie zostanie utracona spora część korzystnych substancji. Unikajmy smażenia, ale jeśli się na nie zdecydujemy, smażmy je na oleju, który nadaje się do wysokich temperatur. Najzdrowiej jest jednak przyrządzić ryby na parze, upiec je w piekarniku lub udusić. Ryby wędzone i przetworzone (np. paluszki rybne) to niezbyt polecana forma. Zarówno wędzenie, jak i przetwarzanie żywności, to procesy prowadzące zwykle do utraty większości wartościowych składników i ryba staje się uboga w prozdrowotne substancje. Rtęć jest jednym z najbardziej toksycznych pierwiastków. Jej właściwości bioakumulatywne czynią z niej bardzo niebezpiecznego przeciwnika. Jeśli rtęć dostanie się do organizmu może stać się przyczyną poważnych problemów neurologicznych oraz wywoływać choroby nowotworowe. Za jej obecność w środowisku, w tym w naszym pożywieniu odpowiedzialny jest przede wszystkim człowiek. Skąd w środowisku biorą się związki rtęci? W Unii Europejskiej, w ciągu ostatnich 15 lat, celowe wykorzystanie rtęci stale się zmniejsza, dzięki przyjęciu i wdrożeniu przepisów ograniczających jej stosowanie w produktach takich jak baterie, lampy i nieelektroniczne urządzenia pomiarowe. Zanieczyszczenie środowiska rtęcią może odbywać się jednak nadal drogą powietrzną. Jednym z głównych winowajców jest proces spalania węgla (w celu uzyskania energii elektrycznej). W naszym kraju ponad 90% energii elektrycznej uzyskuje się właśnie tą drogą – 59% z węgla kamiennego, 34%z węgla brunatnego. W Polsce występuje największa w Europie emisja rtęci do atmosfery – 14,9 ton rocznie, z czego ok. 9 ton pochodzi z procesów spalania węgla. Rtęć uwalnia się do atmosfery z kominów, a kiedy toksyczne opary dostaną się do powietrza mogą przemieścić się tysiące kilometrów dalej. Przykładem może być Arktyka, do której, z powodu globalnych zjawisk pogodowych, masowo napływają trujące chemikalia. Jest to przyczyną poważnych problemów zamieszkujących Arktykę Inuitów, w których krwi stwierdzono bardzo wysoki poziom stężenia tego pierwiastka. Bardzo niebezpieczna jest również niewłaściwe unieszkodliwianie odpadów (lamp fluorescencyjnych, starych baterii czy urządzeń elektronicznych). Fakt: Węgiel brunatny zawiera od dwóch do trzech razy więcej rtęci niż węgiel kamienny. Niestety, mimo że emisja rtęci w Unii Europejskiej maleje, globalna emisja tego pierwiastka nadal rośnie. Wynika to przede wszystkim z faktu, że krajach takich jak Indie czy Chiny wciąż większość energii elektrycznej uzyskuje się ze spalania węgla. Fakt: W krajach rozwijających się rtęć nadal stosuje się w procesie pozyskiwania i oczyszczania złota. Drobinki złota miesza się z rtęcią w zawiesinie wodnej, a następnie ręcznie formuje się małe kulki i wyciska nadmiar rtęci. Następnie bryłki amalgamatu są podgrzewane, aby odparować resztki rtęci. Jakie produkty mogą zawierać rtęć? ryby morskie, szczególnie duże i drapieżne plomby amalgamatowe (obecnie już stopniowo wycofywane z użycia) lampy fluorescencyjne żarówki energooszczędne termostaty starego typu termometry rtęciowe (mimo że w Unii Europejskiej zakazano ich sprzedaży, zdarza się, że trafiają na rynek z Chin) stare farby, w których rtęć miała działać przeciwgrzybicznie i zapobiegać powstawaniu pleśni stare baterie do aparatów słuchowych Zagrożenia Rtęć posiada pewne specyficzne cechy, jak lotność i zdolność do przybierania różnorodnych form. Może dość łatwo przemieszczać się między wodą, powietrzem i glebą, a w związku z tym, że jest bardzo trwała, jej akumulacja w środowisku jest wyjątkowo niebezpieczna. Dochodzi tu jeszcze do zjawiska metylacji, podczas którego rtęć przekształca się z formy nieorganicznej w organiczną (zawierającą atomy węgla), dzięki czemu jest dużo łatwiej wchłaniana przez żywe organizmy. Metylortęć, bo o niej mowa, może przedostać się z krwi do mózgu oraz przenikać przez barierę łożyskową do krwi płodu. Gromadzi się nie tylko w mózgu, ale również w organach takich jak serce, wątroba i nerki. Związki rtęci stanowią ryzyko dla zdrowia nawet w bardzo małych, ale za to regularnie przyjmowanych dawkach. Skutki długotrwałej ekspozycji działania rtęci na zdrowie są bardzo poważne. Narażony jest przede wszystkim układ nerwowy. Objawy przewlekłego zatrucia małymi dawkami rtęci to osłabienie, bóle głowy i kończyn, fioletowe zabarwienie dziąseł, wypadanie zębów, zaburzenia pamięci i koncentracji. Rtęć odpowiedzialna jest również za nowotwory mózgu. Objawy w przypadku ostrego zatrucia rtęcią to wysypka, nadmierne pocenie się, drgawki, rozdrażnienie, bezsenność i jadłowstręt. W przypadku ostrego zatrucia rtęcią może dojść nawet do śmierci. Fakt: Znany jest przypadek „szalonych kapeluszników”, którzy dawniej wyrabiali kapelusze z futra i filcu bejcowanego rtęcią, co prowadziło często do przypadków obłędu. Jak się bronić przed rtęcią? Jeśli lubisz ryby, wybieraj te mniejsze. W organizmach dużych, drapieżnych ryb gromadzi się więcej rtęci. Najmniejsze zaś znajduje się w małych rybach i owocach morza, takich jak sardela, makrela, śledź wędzony, łosoś wędzony, jeżowiec, sardynka, ostryga. Wystrzegaj się białego tuńczyka w dużych kawałkach. Ma on najwyższy poziom rtęci wśród dostępnych konserw rybnych. Nie wyrzucaj do śmieci produktów zawierających rtęć (stare termometry rtęciowe, świetlówki i żarówki energooszczędne, inne urządzenia elektroniczne). Ze składowiska rtęć w końcu przeniknie z powrotem do środowiska, a z kanalizacji do ujęcia wody. Zużyte produkty oddawaj do lokalnego Punktu Selektywnego Zbierania Odpadów Komunalnych (PSZOK). Pilnuj by dostarczać organizmowi odpowiedniej ilości selenu. Pierwiastek ten ma zdolność wiązania rtęci. Dzięki temu cząsteczki rtęci, które mogłyby szkodzić zostają wychwycone i nie są zdolne do reakcji w ludzkim organizmie. Jeśli twoja dieta jest bogata w jajka, kaszę gryczaną, kakao, soczewicę czy orzechy brazylijskie, prawdopodobnie dostarczasz sobie wystarczającą ilość selenu. Pierwiastek ten możesz również suplementować. Wybieraj plomby niezawierające rtęci (amalgamatu). Jeśli masz ubytek w zębie wymagający założenia plomby – zadbaj o to by była ona z kompozytu lub porcelany. Regulacje prawne dotyczące rtęci Zgodnie z rozporządzeniem (UE) NR 847/2012 zakazane jest wprowadzanie do obrotu termometrów rtęciowych. W praktyce jednak zdarza się, że na rynek europejski trafiają termometry sprowadzone np. z Chin. W tym momencie prawodawstwo unijne chroni konsumentów przed nadmierną ekspozycją na rtęć. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/852 reguluje warunki i określa ograniczenia dotyczące handlu, produkcji, stosowania i tymczasowego składowania rtęci, związków rtęci i mieszanin. Jedną z istotnych regulacji jest częściowe ograniczenie stosowania amalgamatu w wypełnieniach dentystycznych, które obejmuje zakaz stosowania amalgamatu u kobiet w ciąży lub karmiących piersią oraz u dzieci poniżej 15 lat. W dodatku gabinety dentystyczne mają obowiązek stosowania specjalnego rodzaju kapsułkowanego amalgamatu oraz wyposażenia gabinetu w separatory, które zapobiegną uwalnianiu się szkodliwych odpadów do kanalizacji i zbiorników wodnych. Konwencja z Minamaty w sprawie rtęci została ratyfikowana przez Unię Europejską w maju 2017 roku. Zgodnie z zapisami konwencji od 2020 r. ma zacząć obowiązywać zakaz produkcji i handlu produktami zawierającymi rtęć. W konwencji znalazły się również zakazy związane w używaniem rtęci w produkcji przemysłowej, zakaz jej używania jako katalizatora w produkcji aldehydu octowego. Bibliografia: Rick Smith, Bruce Lourie "Mordercza gumowa kaczka", Wydawnictwo Sonia Draga, 2010 Rtęć (symbol – Hg) jest pierwiastkiem chemicznym, metalem, leżącym w VI okresie i XII grupie pobocznej układu okresowego, należy więc do grupy metali przejściowych (bloku d). Jest jedynym metalem, który w warunkach standardowych występuje w ciekłym stanie skupienia. Symbol Hg Nazwa w jęz. angielskim mercury Nazwa w jęz. łacińskim hydrargyrum Stan skupienia (w warunkach standardowych) ciekły Charakter chemiczny metal Liczba atomowa 80 Masa atomowa [u] 200,592(3) Numer grupy, okres, blok energetyczny XII, VI, d Stopnie utlenienia −II, I, II Konfiguracja elektronowa uproszczona [Xe]4f145d106s2 Zapełnienie powłok elektronowych 2, 8, 18, 32, 18, 2 Elektroujemność wg Paulinga 2,00 Temperatura topnienia [ºC] -38,83 Temperatura wrzenia [ºC] 357 Ciepło właściwe [J/(kg•K)] 140 Gęstość [kg/m3] 13534 Odkrycie Historia wykorzystywania rtęci przez człowieka jest dość długa. Najstarsze znalezisko datuje się na 1500 r. i pochodzi z egipskich piramid. Na Dalekim Wschodzie tj. w Chinach i Tybecie rtęć była stosowana w medycynie do leczenia złamań i wydłużania życia, a Grecy, Rzymianie i Egipcjanie stosowali ją w maściach i kosmetykach. Alchemia uznawała rtęć za pierwotną materię, z której wywodzą się wszystkie pozostałe metale. Po raz pierwszy rtęć została zakwalifikowana do pierwiastków przez francuskiego fizyka i chemika Antoine Laurent de Lavoisier w 1789 r. Występowanie Rtęć jest bardzo rzadkim pierwiastkiem. Stanowi ok. 0,08 ppm skorupy ziemskiej. Nie ma ona zdolności do mieszania się z molekułami, stanowiącymi większość skał i minerałów, dlatego jej zawartość w rudach jest mocno skoncentrowana (od 0,1 do 2,5%). Minerałami, w których występuje rtęć, są cynober (HgS), kalomel (Hg2Cl2) i rtęć rodzima (Hg). Sole rtęci są związkami nietrwałymi, co sprawia, że jej jony mogą przenikać do atmosfery oraz wód powierzchniowych. Co więcej, rtęć ma zdolność do tworzenia związków metaloorganicznych, przez co może kumulować się w biosferze. Otrzymywanie Przemysłowo rtęć jest pozyskiwana z cynobru przez podgrzewanie go w tlenowej atmosferze. Proces przebiega dwuetapowo: 2HgS + 3O2 → 2HgO + 2SO2↑ 2HgO → 2Hg↑ + O2↑ Rtęć można uzyskać również przez ogrzewanie minerału w obecności reduktora np. żelaza: HgS + Fe → Hg↑ + FeS Na mniejszą skalę rtęć można również pozyskać przez ogrzewanie jej tlenku. Właściwości fizyko-chemiczne Rtęć w warunkach standardowych (tj. temp. - 273,15K, ciśnienie - 105Pa) ma postać srebrzysto szarej cieczy o gęstości 13534kg/m3. Jej temperatura topnienia wynosi -38,83ºC a wrzenia 357ºC i są to najniższe wartości wśród metali. Twardość rtęci wg skali Mohsa wynosi 1,5. Rtęć jest słabym przewodnikiem ciepła, natomiast dobrze przewodzi elektryczność. Rtęć jest również niezwykle lotna, co zawdzięcza charakterystycznej konfiguracji elektronowej, silnie opierającej się oddaniu elektronu z powłoki walencyjnej. Bardzo podobnie zachowują się gazy szlachetne, które jak rtęć, tworzą słabe wiązania i topią się w niskich temperaturach. Rtęć reaguje tylko z kwasami utleniającym tj. kwasem azotowym(V), stężonym kwasem siarkowym(VI) czy wodą królewską. W wyniku tych reakcji powstają kolejno azotan, siarczan oraz chlorek rtęci. Rtęć reaguje również z siarkowodorem obecnym w atmosferze. Rtęć ma zdolność do tworzenia amalgamatów tzn. stopów z innymi metalami (nazywanych również ortęcią). Amalgamaty powstają przez rozpuszczenie się metali w rtęci w warunkach normalnych. Rtęć nie tworzy amalgamatów z żelazem, platyną, wolframem i molibdenem. Zastosowanie i znaczenie Rtęć znalazła zastosowanie w budowie termometrów, manometrów czy barometrów, jednak ze względu na jej toksyczne właściwości odchodzi się od tego. Rtęć jest stosowana do wydobywania metal szlachetnych jak złoto i srebro. Wykorzystuje się do tego amalgamujące właściwości rtęci. Rtęć jest stosowana również do produkcji materiałów wybuchowych, lamp rtęciowych, świetlówek i elektrolizy litowców. Rtęć jest substancją bardzo toksyczną. Uszkadza błony biologiczne oraz ma zdolność wiązania się z białkami, co zaburza wiele procesów metabolicznych. Jej pary mogą zostać wchłonięte przez drogi oddechowe, wniknąć do krwi i dalej do mózgu. Rtęć przenika również przez łożysko, co czyni ją niebezpieczną dla płodu. Rtęć jest tylko częściowo wydalana z moczem przez nerki, w których się kumuluje. Izotopy Rtęć posiada 11 izotopów z masami atomowymi od 194 do 204u. Siedem izotopów jest stabilnych – 196Hg, 198Hg, 199Hg, 200Hg, 201Hg, 202Hg, 204Hg, Najbardziej rozpowszechnionym izotopem jest 202Hg (stanowi 29,86% tego pierwiastka w przyrodzie). Związki Rtęć w związkach występuje głównie na I i II stopniu utlenienia. Chlorek rtęci(I) (Hg2Cl2, inna nazwa to kalomel) jest stabilną solą rtęci. Swoją stabilność zawdzięcza obecności wiązania Hg-Hg (wzór strukturalny kalomelu to Cl-Hg-Hg-Cl). Jest środkiem antyseptycznym, służy do zwalczania grzybów, owadów i chwastów. Jest stosowany do wyrobu elektrod kalomelowych. Pod wpływem światła i wysokiej temperatury ulega dysproporcjonowaniu: Hg2Cl2 ⇌ Hg + HgCl2 Chlorek rtęci(II) potocznie nazywany sublimatem, jest stosowany jako katalizator w syntezie organicznej oraz środek dezynfekujący (w bardzo małym stężeniu ok. 0,1%). Otrzymywany jest przez reakcję tlenku rtęci(II) z kwasem solnym: HgO + 2HCl → HgCl2 + H2O Ciekawym związkiem jest piorunian rtęci (Hg(CNO)2) nazywany również rtęcią piorunującą. Jest wykorzystywany jako materiał wybuchowy – detonuje w temperaturze powyżej 100ºC. Powstaje na drodze reakcji azotanu rtęci(II) i kwasu azotowego z etanolem. Rtęć ma również zdolność do tworzenia związków metaloorganicznych. Sole rtęci(II) potrafią reagować z pierścieniami aromatycznymi związków organicznych. Związki rtęcioorganiczne mają zazwyczaj wzór w postaci HgR2 (substancje lotne) lub HgRX (ciała stałe), gdzie R jest grupą węglowodorową a X pierwiastkiem halogenku. Związki te nie reagują z wodą. Metylortęć ([CH3Hg]+) jest uznawana za najbardziej toksyczną formę rtęci. Chociaż termometry rtęciowe, w związku z wprowadzonym zakazem sprzedaży, od jakiegoś czasu nie są dostępne na polskim rynku, zdarza się, że są dalej spotykane w wielu domowych apteczkach. Zawarta w nich rtęć jest pierwiastkiem chemicznym wykazującym szereg właściwości, co sprawia, że znajduje liczne zastosowania w przemyśle i nie tylko. Poza interesującymi cechami, rtęć ma ogromną wadę – jest to pierwiastek szkodliwy dla zdrowia człowieka. Czy rtęć jest groźna? Rtęć jest pierwiastkiem zaliczanym do grupy metali, jest to jednak metal nietypowy, który w temperaturze pokojowej występuje w formie ciekłej. Wyróżniamy rtęć w formie elementarnej, nieorganicznej i organicznej. W środowisku pierwiastek ten spotkać można na przykład w glebie i wodzie. W przemyśle wykorzystywana jest między innymi w urządzeniach pomiarowych, w procesach wydobycia metali szlachetnych, takich jak srebro czy złoto, w produkcji materiałów wybuchowych, a także wytwarzaniu amalgamatów i innych związków. W termometrach lekarskich używana była rtęć metaliczna w ilości około 1 grama. Rtęć nie pełni funkcji metabolicznych w organizmach żywych, jednak po dostaniu się do nich łatwo ulega kumulacji i wykazuje działania toksyczne. Do organizmu dostaje się najczęściej drogą wziewną w postaci pary lub drogą pokarmową. Ostre zatrucie wziewne przebiega pod postacią ostrego uszkodzenia płuc, błon śluzowych dróg oddechowych i jamy ustnej. Zatrucie to może prowadzić do niewydolności oddechowej. Rtęć, która dostaje się w ten sposób do organizmu ulega kumulacji w niektórych narządach, na przykład nerkach, powodując ich uszkodzenie. Dostaje się również w pewnej ilości do mózgu i jego struktur, a u kobiet ciężarnych może pokonać barierę łożyskową i wpływać na rozwój płodu. W zatruciach pokarmowych pierwotne objawy dotyczą uszkodzenia błon śluzowych przewodu pokarmowego, jednak związki rtęci mogą wchłaniać się do krwiobiegu i powodować ogólnoustrojowe działanie toksyczne. Zatrucia przewlekłe wiążą się z ekspozycją na niewielkie ilości rtęci. Obserwuje się w tym przypadku bóle głowy, zaburzenia chodu, drżenia kończyn, osłabienie pamięci, niewydolność nerek i inne objawy. Najwyższą toksycznością cechują się związki organiczne rtęci. Maksymalna dopuszczalna zawartość rtęci w organizmie człowieka wynosi do 0,4 mg na każdy kilogram masy ciała, a za dawkę śmiertelną uznaje się od 0,2 do 0,4 g rtęci całkowitej. Co zrobić, gdy rozbije się termometr rtęciowy? Użytkowanie nieuszkodzonego termometru rtęciowego nie stwarza zagrożenia zdrowotnego. Powstaje ono dopiero w sytuacji rozbicia zbiorniczka zawierającego rtęć metaliczną i jej wydostania się na zewnątrz. Rtęć w temperaturze pokojowej z postaci ciekłej stopniowo przechodzi w postać par rtęci, które to mogą dostać się do organizmu drogą wziewną i wywrzeć na niego szkodliwe działanie. W przypadku rozbicia termometru należy w jak najkrótszym czasie, z zachowaniem szczególnej dokładności, zebrać kuleczki rtęci, które zostały z niego uwolnione. Koniecznie też trzeba sprawdzić, czy rtęć nie pozostała w miejscach trudno dostępnych dla naszego wzroku, np. pod meblami. Pamiętaj, by przed przystąpieniem do zbierania rozbitego termometru założyć rękawiczki ochronne i wywietrzyć pomieszczenie. Jak najlepiej zbierać rozbitą rtęć? Aby w sposób najbezpieczniejszy pozbierać rtęć, użyj kawałka tektury lub papieru, którym na szufelkę będziesz starać się zebrać wszystkie jej drobinki i elementy szklane. Następnie umieść je w szklanym zamykanym naczyniu wypełnionym zimną wodą. W przypadku, gdy drobinki rtęci rozsypią się na dywan lub wykładzinę – nie używaj odkurzacza. Mogłoby to spowodować szybsze rozprzestrzenianie się lotnych oparów rtęci w pomieszczeniu. Większe kawałki rtęci zbierz podobnie jak zostało to opisane wyżej. Natomiast na małe drobinki, które są trudne w usunięciu, rozsyp sproszkowaną siarkę, przykryj dane miejsce papierem i pozostaw tak zabezpieczoną rtęć na kilka godzin. Dopiero tak zneutralizowaną rtęć można odkurzyć z dywanu. Dywan można także poddać specjalistycznemu czyszczeniu chemicznemu, ale należy wcześniej zebrać widoczne kuleczki rtęci, np. przy pomocy pipety (zakraplacza). Do zneutralizowania rtęci nie używaj środków anionowych i chloru, które służą w domu np. do sprzątania łazienki. Środki te mogą zareagować z rtęcią, tworząc toksyczne opary. Gdzie wyrzucić termometr rtęciowy? Rtęci nie można wyrzucać do śmieci komunalnych. Procesem utylizacji środków niebezpiecznych zajmują się wyspecjalizowane przedsiębiorstwa. Aby dowiedzieć się, gdzie w okolicy znajduje się takie miejsce, skontaktuj się z Powiatową Stacją Sanitarno-Epidemiologiczną. Możesz także udać się do apteki i zapytać, gdzie możesz oddać rozbity albo nieużywany termometr rtęciowy. Jak długo paruje rtęć z termometru? Tempo parowania rtęci jest uzależnione od temperatury, objętości kropli, powierzchni cieczy kontaktującej się z powietrzem, ruchów powietrza i wielu innych czynników. Trudno zatem określić dokładny czas parowania rtęci z rozbitego termometru. Aby zmniejszyć ryzyko zatrucia, należy dokładnie zebrać kuleczki metalu, a co najważniejsze porządnie przewietrzyć pomieszczenie. Najwyższe dopuszczalne stężenie rtęci wynosi 0,05 mg na 1 metr sześcienny powietrza. Czy rtęć z termometru może zaszkodzić lub nawet zabić? Rtęć jest bez wątpienia substancją wykazującą działanie toksyczne na organizm ludzki. Metal po wydostaniu się z termometru może być dla człowieka groźny, gdy dostanie się do organizmu. Termometr rtęciowy należy trzymać dobrze ukryty przed dziećmi, a najlepiej jest zamienić go na bezpieczny termometr, np. również:Jak zmierzyć temperaturę u niemowlaka i małego dziecka?

rtęć cena za kg